Głos (2013)

A pan na pewno wie jak to wszystko się dzieje.

Pan przecież wie jak to jest chodzić.

Pan wie po co się chodzi.

A wszystko to bywa takie podobne.

Trupy są bardziej podobni niż ludzie.

Pan to wie doskonale, a nie chce  o tym

rozmawiać.

Jutro się znowu spotkamy bo zarost

panu szybko rośnie.

Przed snem umyj lustro. 

***bez nazwy*** (2013)

Napotykam taką jedną, nie ważne gdzie.

Rozmawiamy.

Tak się jakoś ułożyło, że powtarzamy

swoje rozmowy.

Więc rozmowy się powtarzają.

Powtarzają się sytuacje i słowa.

Już od dawna ze sobą nie sypiają.

Ona nie jest wcale taka stara, a

ja jestem.

Czasami mnie budzi, pisze do mnie.

Pisze z telefonu męża bo  on akurat

doładował konto.

Usuwa, usuwa, usuwa.

Rozmawiamy znowu.

Jesteśmy cyfrowi, wymyśleni, istniejemy.

Kliknij na to małe okienko ze zdjęciem.

Zaproś mnie, zaczep.

Chcesz tego.

Zadzwoń gdy on wyjdzie.

Nie robimy nic, my nie istniejemy.

Koleżanka zawsze ma rację.

Mi już przeszło.

Ja już nie potrzebuję.

Ubierz się i jedź  do domu.

Uśmiechaj się, pomaluj paznokcie.

Będziesz do mnie pisać.

Nie przyjeżdżaj.

Zmień hasło, zmień hasło i

zapomnij.

A teraz śpij, śpij w kolejnym łóżku.

Zapachniały (2013)

Wystraszyłaś mnie

wystraszyłaś mnie brakiem

twojej postaci

nie było obrazu

była ciemność klatki

schodowej i tak dobrze

znany chłód kluczy

nie było  obrazu

był zapach i teleportacja

uciekłem

wystraszyłaś mnie zapachem

uciekłem 

Leżę (2013)

I to by było na tyle

czas już wyjść

i to by było na tyle

czas już odejść

nie udało się

zawsze się nie udaję

nie próbuję już

nie byłem

coraz rzadziej bywam

na mieście

nie mam ochoty

nie mam ochoty na

światło które znam

zamykam drzwi

nie otwieram

nie podchodzę bo leżę

nie dzwoni telefon

nie dzwoni domofon

nie wychodzę na miasto

nie idę do pracy

czekam na deszcz 

stoję w pokoju i patrzę

samochody i ptaki

ludzie idą we wszystkie strony

ja nie mam ochoty

nie czuję się na siłach

i jak tak patrzę to

niewiele wiem

i tak patrzę na to

martwe ciało

nie młode i nie stare

a mogłem zabijać

czy ten człowiek na dywanie

jest szczęśliwy

nie będzie padać

z kranu kapię

leżę 

teraz już się nie boję

nie płacę i nie czuję

ja to wszystko pierdolę

rachunek

rachunek

rachunek sumienia 

W oknach (2013)

Mamy  ósmy kwietnia i nie jest wcale ciepło.

Godzinę temu była północ.

Niedzielne ulice są rozkosznie puste.

Dawno mnie tutaj nie było.

Zapomniałem o kilku miejscach, a innych

jakby nie poznaję.

Nie pada, jeden kot na Warszawskiej i ten

moment, który za każdym razem wraca.

To uczucie gdy otaczają cie okna, okna

bez światła, które są jakby takie spokojne.

Chciałbym z nimi spać bo nigdy nie wydają

mi się samotne.

Okna, w których jarzy się światło, może

telewizora, lampki…

Zasnęli wtuleni i zapomnieli wyłączyć.

Zbyt mocne światło, pełne, złe o tej porze,

patrzy.  

Nigdy nie dzwonię do siebie domofonem. 

Okłamujesz mnie (2013)

Okłamujesz mnie kiedy wmawiasz mi, że to

już się działo, wydarzyło.
Okłamujesz mnie kiedy wmawiasz mi, że to

są rzeczy, które znam.

Nie znam tych rzeczy, miejsc, a jednak

jesteście z przeszłości.

Okłamujesz mnie tworząc przyszłość, której

nie będzie.
Okłamujesz mnie tworząc przeszłość, której

nigdy nie było.

To nie moja przyszłość i nie moja przeszłość,

a  jednak jesteście.

Okłamujesz mnie za każdym razem

tak łatwo.
Okłamujesz mnie za każdym razem

gdy masz na to ochotę.

Zawsze daję się nabrać na twoje

kłamstwa, a przecież jesteś mną.